موسیقی زار و نوبان

دهل ها به صدا در می ایند تا بیمار با رقص خود جان را از تسخیر بادها رها سازد .

بابا سعید رو به بیمار می کند و دوباره هویت راکب جویا می شود ، اما صدای از عبدل گندینو در نمی اید ، ؛ از جان بیمار چه می خواهید ؟ مال کجا هستی ؟ رهگذری ؟ سواحلی هستی یا عرب یا عجم یا هندی ؟ بیمار در حالی که دهنش کف کرده بود هیچ حرکتی نمی کرد چشمانش باز بود ولی حتی یکبار پلکهایش به هم نزد . با با سعید دستور داد که فردا پسین همه حاضر شوند و چند دهل دیگر هم اماده کنند چون می خواهند مشایخ بنوازند .




بابا سعید تمام شب در خانه بیمار گذرانده بود و او را برای بازی اماده کرده بود امروز بین بیمار و حاضرین پرده ای کشیده بودند و لی هنوز پرده کاملا بسته نبودند وما به راحتی بابا سعید را می دیدیم که داشت بیمار اماده می کرد . بوی کندر و کرهکو فضای اطاق پرکرده بود کمک کم کم دهل ها به صدا در می امدندDUM DAM DOM , DUM DAM DOM , DAM DAM DUM

 

صدای دهل همراه با چاکه و اواز بابا زار که توسط حاضرین تکرار می گردید چنان فضای ایجاد کرده بود که اگر زاری هم نبودی ولی دلت می خواست ساعتها با این ریتمها تمامی بدنت به حرکت در اورید و خود را از عالم پیرامون رها سازید. مراسم تا نزدیکی ها غروب ادامه داشت ، مشایخ هم نتوانست بیمار را به گپ زدن وادار کند . بابا زار تقاضای ادامه بازی برای دو روز دیگر نمود .

اما این دو روز هم نتوانست زار بیمار زیر* بیاورد ، در اخر بابا سعید اعلام نمود که عبدل گندینو زار ندارد و بیماری ایشان چیزی غیر از زار می باشد و باید به دکتر نشان داده شود ، بابا زار با زبان خودش می خواهد بگوید که مشکل عبدل گندینو زار ( مشکل روانی یا روحی ) نیست بلکه بیماری عبدل گندینو جسمی است که باید توسط دکتر علاج شود چون اگر زار بود باید به نوای موسیقی پاسخ می داد .عبدل گندینو روز بعد برای مداوا با لنج به بندر عباس بردند ودر بیمارستان ثریا بندر که ان زمان تنها بیمارستان بندر بود بستری نمودند*.

کنید




زار و نوبان ریشه در منطقه نوبیان و یا نوبان دارند که جنوب مصر و شمال سودان در بر می گیرد و تا اتیوپی یا حبشه سابق ادامه دارد ، منطقه گسترده که در گذشته مهد تمدن بوده و تاثیر زیادی در شکل گیری تمدن مصر باستان و کشورهای پیرامون داشته است ،

کلمه زار از اسم یکی از خدایان قدیم بنام AZUZAR گرفته شده است

AZUZAR یکی از خدایانی بود که در منطقه نوبیان می پرستیدند و هر ساله برایش قربانی می کردند و به اجرای مراسم می پرداختند . این مراسم که همراه با اجرای موسیقی و رقص بود در اکثر منطقه رواج داشت ، بعدها با گسترش اسلام در منطقه و اجبار مردم به پرستش الله ، اجرای مراسم برای ازوزار هم منع گردید ، اما مردم منطقه با تعغیر شکل مراسم و تعغیر نام ان مراسم به زار یا نوبان یا نوبیان و دادن رنگ وروی اسلامی به ان توانستند این مراسم زنده نگه دارند ، موسیقی نوبان به همراه رقص نوبان درمصر محبوبیت زیادی دارند و تاثیر زیادی بر موسیقی کلاسیک عربی و منطقه خاورمیانه داشته است

اجرای مراسم زار یا نوبان در شمال افریقا بخصوص در مصر کماکان بصورت گسترده رواج دارد وبیشتر به محافل زنانه تبدیل گشته است ، زنان برای خلاصی از فشار ها و تنشهای که از بیرون و پیرامون بر انان تحمیل شده ، به اینگونه محافل رو می اورند تا با رقص ، خستگی روحی و روانی از جسم رنجور خود دور کنند

اما اجرای مراسم زار در هرمزگان و بوشهر وبعضی از کشورهای جنوبی خلیج فارس هنوز اصالت و فرم قدیمی خود را حفظ نموده است و لی نوبان برای حفظ و بقای خود شکل اسلامی به خود گرفته و اشعار مذهبی نیز در مراسم بگوش می خورند . دولت سودان در سال ۱۹۸۳ طبق قانون شریعه اجرای مراسم زار و نوبان در این کشور منع نمود . زیرا اینگونه مراسم بصورت گسترده ای دراین کشور دوباره رواج یافته بود .